Als we bij een bijeenkomst een rondje doen om te delen hoe de afgelopen periode gegaan is, wordt er altijd met veel bewondering gereageerd op mensen die dan kunnen zeggen dat ze intussen tientallen kilo’s lichter zijn geworden. En dat is natuurlijk ook fantastisch en ontzettend knap.
Minstens net zo fantastisch en knap vind ik het te horen als iemand stappen heeft gezet om positiever over zichzelf te denken.
Want het valt op dat bij veel van de mensen met obesitas die ik begeleid, meer aan de hand is dan simpelweg teveel eten. Zoals bijvoorbeeld een negatief zelfbeeld, overtuigingen die in de kinderjaren zijn ontstaan (‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik mag er niet zijn’ etc).
En voor je het weet bevind je je als volwassene dan ineens in de ‘snoepkast’. Om gevoelens van onrust of leegte ‘weg te eten’.
Obesitas is veel meer dan alleen een lichamelijke uitdaging. Voor veel deelnemers gaat het om het meezeulen van een emotioneel gewicht dat vaak zwaarder aanvoelt dan de fysieke kilo's. Schaamte, onzekerheid en het gevoel niet 'goed genoeg' te zijn kunnen als een donkere schaduw over je dagelijkse leven hangen. Dit zijn gevoelens die je niet zomaar even van je af schudt.
De maatschappij heeft vaak een oordeel klaar, maar wat misschien nog harder is, zijn de oordelen die we over onszelf hebben. Hoe vaak heb je in de spiegel gekeken en je waardigheid afgemeten aan de cijfers op de weegschaal? Hoe vaak heb je jezelf tegengehouden om dingen te doen omdat je je niet op je gemak voelde in je eigen lichaam?
Zelfacceptatie is geen gemakkelijke weg, maar het is de eerste stap naar een gezonder leven – zowel fysiek als mentaal.
Hulp nodig? Neem contact op voor meer informatie.
Comments